Vakbroedersavond Dutch Media Week: Beelden met een verhaal

Opvallende fragmenten waar een leuk en interessant verhaal achter zit, dat is kort gezegd de kern van de Vakbroedersavond (3 oktober bij Beeld & Geluid) tijdens de komende Dutch Media Week. Eduard Huis in ’t Veld organiseert de avond voor de vierde keer en het blijft hem verrassen waar collega’s mee aankomen.

‘De opzet van de Vakbroedersavond is eenvoudig,’ legt Huis in ’t Veld uit. ‘Iedereen die achter de schermen bij radio of televisie werkt, kan een fragment kiezen. Dat fragment wordt ingeleid, we kijken ernaar en we horen het verhaal dat erbij hoort en er kunnen vragen worden gesteld. Het idee hiervoor is ooit ontstaan toen we met een aantal vakgenoten bij elkaar zaten en begonnen te praten over welke televisiefragmenten we leuk of bijzonder vonden en waarom. Heb je dit gezien? Moet je dat eens kijken… Ik zette het op Facebook met het idee om eens met andere mensen die bij radio en televisie achter de schermen een avond te organiseren om elkaar opvallende fragmenten te laten zien, waar een herinnering of anekdote aan vastzat. Meteen kreeg ik een reactie van Paul de Leeuw, die het heel leuk vond en aanbood om zo’n avond dan te presenteren.’ Aldus geschiedde. Huis in ’t Veld: ‘Het is ook gewoon een gezellige bijeenkomst. Het is heel leuk om eens op een andere manier contact met elkaar te hebben dan via de intercom.’ Na die eerste editie met Paul de Leeuw is de presentatie overgenomen door Rob Kamphues. ‘Dat was toeval,’ vertelt Huis in ’t Veld. ‘Bij de tweede keer was Paul helaas verhinderd, Rob leek het ook leuk en kon wel.’

Weinig eisen

Rond de Vakbroedersavond gelden maar weinig voorwaarden. Huis in ’t Veld: ‘De mensen die een fragment insturen moeten dus vakgenoten zijn bij radio en televisie. Maar het maakt niet uit of ze regisseur zijn of cameraman of een andere functie hebben, en ook niet of ze werken bij een omroep, producent of facilitair bedrijf. De fragmenten die ze willen bespreken, mogen zo’n tweeëneenhalve minuut tot drie minuten lang zijn. Als het langer duurt, zakt de aandacht weg hebben we gemerkt. Het is natuurlijk leuk als degene die het fragment heeft gekozen zelf bij die productie betrokken is geweest, als regisseur bijvoorbeeld, of als producer of presentator of nog anders. Maar dat hoeft niet. Het moet wel iets zijn dat opvallend is, omdat het bijvoorbeeld op een bijzondere manier is gemaakt, of omdat de inhoud uitzonderlijk is.’

Knap werk

‘Fragmenten van de publieke omroepen zijn het makkelijkst, want die zijn eenvoudig te vinden in het archief van Beeld & Geluid en de kwaliteit is altijd goed. Maar ze mogen in principe overal vandaan komen, ook van SBS of RTL of uit het buitenland. Die zijn alleen soms lastiger te krijgen. Inzenders moeten die zelf aanleveren, voorzien van tijdcode zodat we weten om welk stukje het gaat. Een andere voorwaarde is dat er een verhaal aan vastzit. Dat zijn interessante verhalen, maar ze kunnen ook emotioneel zijn, of om te lachen. Dit jaar hebben we onder meer een aanmelding van een man die het lichtontwerp heeft gemaakt voor het 70-jarig regeringsjubileum van de Britse koningin Elizabeth, vorig jaar. Zij wilde nergens een schaduw zien, wat buitengewoon lastig is. Maar waarom hebben ze daar een jonge Nederlander voor gevraagd? En hoe heeft hij dat gedaan, hoeveel tijd had hij ervoor? Ook interessant is het verhaal van Henk van Engen over de drone die is gebruikt bij het programma Matthijs gaat door. Met die drone vlogen ze in de studio langs instrumenten van muzikanten en tussen de benen van een zanger door. Een zeer knap staaltje. Hoe repeteer je dat, hoe maak je die opname?’

Muziek, 16mm

‘Veel fragmenten hebben te maken met muziek, bijvoorbeeld opnamen op Lowlands en Pinkpop. Maar we hebben ook wel eens uitleg gehad over een leader, waarbij de maker vertelde hoe die tot stand was gekomen. Naast televisieproducties zijn ook filmfragmenten langsgekomen. Het is leuk om met de maker daarvan te praten, over lange takes met maar één camera bijvoorbeeld. Waarom is daarvoor gekozen? Dit jaar is het trouwens honderd jaar geleden dat de 16mm films werden geïntroduceerd, dat is een rode draad bij Beeld & Geluid. Ik ben zelf nog opgeleid om daarmee te monteren, maar niemand gebruikt dat nog, net zoals chromakey bijvoorbeeld. Het zou leuk zijn om daar wat van te zien.’

Huis in ’t Veld weet nog niet of hij zelf een fragment gaat laten zien. ‘Misschien, ik denk erover na. Ik heb in 2000 voor de VPRO voor Wim Kayzer, die dit jaar is overleden, een programma geregisseerd, een aflevering in de serie Van de schoonheid en de troost, waarin dirigent Richard Dufallocentraal stond. Hij was ziek en zou niet lang daarna overlijden. Hoe breng je dat in beeld? Hij gaf een concert met het Radio Symfonie Orkest. Tijdens een langzaam deel heb ik vanuit een totaal langzaam op hem laten inzoomen, heel precies getimed. Aan het slot zag je hem wankelen, het zweet droop van hem af. Dat is misschien wel een verhaal om te vertellen.’