[BLOG] Rarara, waar is de voorzitter van de Raad van bestuur van de NPO nu er geknokt moet worden voor het veilig stellen van de belangen van de publieke omroep?
Wie het weet mag het zeggen. We zagen haar niet bij de bijeenkomst in Beeld en Geluid waar een zaal vol journalisten hun zorg uitspraken over verdunning van de journalistiek. We zien haar niet bij Jinek waar het opnieuw Max-voorzitter Jan Slagter was die in een discussie met de mediaspecialist van de VVD, de zelfvoldane Thierry Aartsen de handschoen opnam.
Wie niet beter zou weten, zou kunnen denken dat Jan Slagter de baas van de NPO is, zo schrijft AD-commentator Angela de Jong in een haarscherpe column. Zelf heb ik met nogal wat verbazing naar de mediaspecialist van de VVD gekeken en geluisterd; als het om publieke omroep gaat zelden zo’n onzin uit iemands mond horen komen. Het is het bewijs dat in Den Haag niet de argumenten tellen, maar vooringenomen standpunten.
Drogredenen
‘Nederland 3 moet een regiozender worden omdat de regionale omroepen zo moeilijk vindbaar zijn’, debiteerde de man met een serieus gezicht. De NPO vindt het onzin, de regionale omroepen vinden het onzin, de journalisten bij de NPO vinden het onzin, het publiek zit er niet op te wachten: het is dus een drogreden, een manier om zand te strooien in machine in de onuitgesproken hoop dat hij ooit zal vastlopen en dan kan de hele boel op het grofvuil.
‘Ik weet niet wat voor televisie je thuis hebt’, zei Jan Slagter. Misschien nog een met buizen die eerst opgewarmd moeten worden, want op elk modern tv-toestel kun je een regionale omroep -als je daar prijs op stelt- gewoon een prominente plek op kanaal 1 geven. Overal in het land zijn alle regionale omroepen digitaal allang te ontvangen. Daarvoor hoeft de boel niet op de schop, maar weet Aartsen veel. Een onzinargument dus en daarvan bleek de VVD-held er heel wat in zijn binnenzak te hebben. Luisteren: oh maar….
Schip zinkt, waar is de kapitein?
Maar dit buiten beschouwing latend: Angela heeft in onderstaande column gelijk (een van haar betere, hoewel ze zelden slechte analyses schrijft) wanneer ze Shula Rijxman, voorzitter van de RvB van de NPO kapittelt wegens haar voortdurende afwezigheid op belangrijke momenten. Tegelijk weten we ook dat als de voorzitter van de RvB zich in de discussie mengt, het weinig zoden aan de dijk zet, waarschijnlijk de reden dat Jan het liever zelf doet. Ik maak niet graag deze scherpe opmerkingen, maar sommige dingen moeten gewoon eens gezegd worden. Er bestaat in Hilversum niet heel veel vertrouwen in de NPO-baas, maar dat hoor je alleen in de wandelgangen. De kritiek geldt wat mij betreft ook andere omroepbazen die je zelden of nooit hoort en die daarmee de indruk wekken dat de Hilversumse journalisten een verloren strijd voeren.
Toch een vreemd fenomeen, zo constateert Angela. Het is alsof de directeur de koffiejuffrouw de kastanjes uit het vuur laat halen. Wie het zelf lezen wil verwijs ik graag naar de link.
Ton Verlind is een Nederlands journalist, voormalig verslaggever, presentator, eindredacteur van Brandpunt, hoofd informatieve programma’s en mediadirecteur.
Ik zou Jan Slagter niet graag als de “koffiejuffrouw” van Shula Rijxman beschouwen. Maar los daarvan: het is toch bekend dat de VVD altijd al de vijand van de publieke omroep is geweest? Het liefst zou deze neoliberale partij alle overheidstaken afschuiven naar het particuliere bedrijfsleven en de vrije markteconomie. Het ombouwen van NPO TV 3 tot regionale zender met nationaal bereik vormt gewoon een “sterfhuisconstructie”, zodat op termijn dit derde publieke net inderdaad afgevoerd kan worden. Maar is D66 niet net zo neoliberaal eigenlijk? En wat te denken van het confessionele smaldeel in dit kabinet: CDA & CU.? Je zou verwachten dat ze misschien nog iets zouden voelen voor hun vroegere bondgenoot KRO/NCRV. Maar ik vrees dat deze omroepcombinatie qua moraliseringsdrang allang aan hen ontsnapt is. Zij zijn niet meer de spreekbuis van conservatief christelijk Nederland, maar een open, kritisch en toch religieus gemotiveerd en spiritueel bewogen mediaorganisatie geworden, die helaas ook al door sommige reactionairen in de hoek van de “linkse kerk” is geplaatst. Omdat eveneens zij zich verzetten tegen het primaat van het zelfzuchtige, megalomane en mensonvriendelijke neoliberalisme. Waar komt die Shula Rijxman eigenlijk vandaan? Uit Troje misschien? Als ze van paarden houdt, zou ik eens achter mijn oren krabben …
Zelf weet ik helemaal niet meer waar de publieke omroep mee bezig is. Je hoeft je niet wereldvreemd te gedragen, maar er gaat bijna geen “Jinek” voorbij of er wordt reclame gemaakt voor programma’s van commerciële oproepen. Vrijdag zat daar Linda de Mol en nog een dame die samen breedvoerig mochten vertellen over hun nieuwe vrouwenzender NET5.
Komt er nu binnenkort ook een mannenzender of mogen die ook kijken naar de vrouwenzender? Als dat laatste het geval is waarom dan de nadruk op vrouwenzender? Het is een verlengstuk van het blad “Linda”. Daar hoeven de publieke omroepen toch geen reclame voor te maken?
En anderzijds zijn er weer anderen, die beweren dat Jinek juist “vreselijk links” is. RTL7 is toch al “meer voor mannen”? PAUW en JINEK nodigen ook mensen van de commerciele omroep uit, omdat ze nu eenmaal deel uitmaken van het totale mediaspectrum en eigenlijk “collega’s” zijn. Op zich heb ik niets tegen samenwerking tussen publieke en particuliere omroepen. Ik vind evenmin dat de PO zich niet zou mogen bezighouden met amusement, ontspanning en populaire cultuur. Zolang er tevens maar genoeg aandacht wordt besteed aan informatie, educatie, politiek, actualiteiten, documentaires, ‘human interest’ en andere minder rendabele programma’s. Dat blijft de kerntaak van de NPO. En dat verdient overheidssteun.
Nog even dit: Waarom moet er een landelijke dekking komen voor regionale omroepen?
Ze zijn toch niet voor niets REGIONAAL?
Zie mijn hypothese: sterfhuisconstructie.
Wordt het niet net zoiets als het Duitsland 1+3-model? Een combinatie van landelijk venster-/raamprogramma afgewisseld met regionale programma’s per regio?
De vraag is: “Welk voordeel heeft dat boven de huidige praktijk?” Willen mensen in Zuid Holland wel weten wat er in Friesland of Limburg gaande is of omgekeerd natuurlijk. Als er iets in de regio gebeurt van nationaal belang, dan krijgen we dat heus wel te zien (Koningsdag b.v.!). Iedereen wordt, wat de eigen regio/streek/stad betreft, ruim bediend op de kabel. TV West had zelfs dagelijks een rubriek/programma, waarin een tournee werd gemaakt langs alle collega regionale omroepen. Ik zie het als een strategie om het huidige NPO 3-net gewoon om zeep te helpen. Trouwens waarom wordt zo de nadruk gelegd op het rendabel zijn en rendement denken? De publieke omroep is er toch juist om programma’s in stand te houden, die misschien geen economisch nut hebben, maar sociaal en cultureel waardevol zijn? Het past allemaal in het neoliberale model, waarin kwantiteit kennelijk boven kwaliteit gaat. Kijkcijferterreur en de democratie van omvang en doelmatigheid, die verwordt tot de dictatuur van de middelmaat.
Als kijker heb ik geen behoefte aan gekleurde/onjuiste/onvolledige informatie, uit welke hoek dan ook. Ik begrijp dan ook helemaal niet waarom dit schering en inslag is. De NPO zenders hebben te weinig echte kwaliteit en te veel van dezelfde onbenullige tijdsvulling en dan heb ik het nog niet over de herhalingen van de herhalingen.
We leven in 2019, het kijkgedrag verandert sterk, we zoeken zelf onze informatie wel,stellen dus steeds meer ons eigen programma samen. Probeer de NPO meer in te richten als een soort YouTube. Als een warehouse waar je zelf programma’s ophaalt.
Doek NPO3 maar op, en terzijde, met hun de pulp commerciëlen met hun dagelijkse uitgebreide orgasme van debiele reclame uitingen. Daar zit je 50% van je tijd pas echt te verdoen aan reclame en onnodige trailers.
Oh, ja en de regionalen dan? Daar zijn best wel wat planken voor over in het warehouse.
Dit vind ik typisch een reactie van de internetgeneratie. Er zijn mensen, die: a) daarin nog niet zo bedreven zijn, b) ook helemaal niet zo’n behoefte hebben aan die vorm, stijl en zeker niet die inhoud, want die is vaak super onbenullig en ordinair (nog zacht uitgedrukt! Het is dikwijls een “open mediariool”).
Je maakt mij ook niet wijs, dat jij zo alwetend en slim bent, dat je geen aanvullende duiding of alternatieve visies nodig hebt om een genuanceerd en kritisch beeld van de wereld te krijgen. En wat is er eigenlijk tegen populaire cultuur? Het hoeft toch niet allemaal zo elitair en culinair te zijn? Begrijp me goed, hoor, ik kijk graag naar documentaires, discussieprogramma’s en informatieve uitzendingen, maar de PO heeft van oudsher de taak om ook amusement, ontspanning, verstrooiing en humor te brengen. Moeten we niet alleen aan de commercielen overlaten.
Wel, Meneer Slagter weet zelf ook niet waar ie het over heeft, want in moderne setopboxjes is het niet de klant, maar de leverancier die de locatie van de kanalen dicteert. Dus niks regionale opmroep op 1 zetten, meneer Slagter. Omroepen maken contractuele afspraken over hun plek in de kanalenlijst.
Als u iemand de oren wilt wassen, doe het dan goed en niet met onzin argumenten.
Wat betreft de verdeling van frequenties op de kabel is er toch ook zoiets als de regionale programmaraad? Hebben we een keer mee te maken gehad. Deze hobbyisten, amateurs en onnozelen vonden 5 klassieke radiozenders op een totaal van pakweg 40 overige kanalen teveel en wilden VRT 3 (Klara = Vlaamse klassieke zender), WDR 3 (Duits) en BBC 3 (Brits) van de kabel verwijderen en vervangen door Nederlandstalige en populaire pulpstations met een doelgroep van een dozijn luisteraars. Deze armoedige maatregel heeft gelukkig maar een jaar geduurd en werd toen weer teruggedraaid. Daar was wel een felle column van mij in een lokaal nieuwsblad en een voortgezette campagne van een klassieke muziekactivist voor nodig. Ik weet overigens niet of dit soort goedbedoelde, maar hopeloos holle inspraakorganen nog bestaat en functioneert. Soms kan te ver doorgevoerde democratisering leiden tot de dictatuur van de banale middelmaat. Een lid van de die Programmaraad werd later hoofdredacteur van het Nieuwsblad waar ik columnist en correspondent was. Ik heb nog steeds het ranzige gevoel dat mijn latere ontslag mogelijk een vertraagde revanche was voor mijn optreden destijds (1999).