Waarom ‘Mediacourant’ Gordon een bedankbrief moet sturen

[door Bas Hakker] Gordon was een beetje boos op het Mediacourantje vanwege de haatdragende reacties in de comments. Maker Bob gaat nu stoppen met het toestaan van dat kansloze gescheld en daar is wel iets voor te zeggen.  MC gaat echter wel gewoon door en vandaar de vraag: wat maakt Mediacourant zo goed?

De vaste manier van een stuk opbouwen
Wat die gast achter MC goed doet, Bob heet-ie, is constant vasthouden aan een vaste manier van een stukje opbouwen en daar houden mensen van. Eerst even een inleidend zinnetje dat het verhaaltje samenvat, dan de quote uit het artikel of krantenstukje en dan nog even een leuke toevoeging met wat vileine tikjes. Ik pak er even een willekeurig stukje bij. Natacha Harlequin die vertelt dat vrouwen en kinderen niet veilig zijn op straat. Het begint met: ‘Shownieuws had gisteren een stukje’….dan de quotes om af daarna te sluiten met: ,,Voor haar nieuwe baantje bij Shownieuws moet Natacha altijd enorm laat de weg op. Hopelijk heeft ze een gepantserde auto en pepperspray in haar dashboardkastje, want je weet het maar nooit op de A1.’’ Bob is je vader die zegt, als je een keertje geen bal raakt na een avondje stappen: had je maar op tijd naar bed moeten gaan.

Geen mening geven, maar wel een beetje laten doorschemeren
De schrijver van MC zal niet zo snel een vlammend betoog schrijven over wat hij precies vindt, maar die mening verpakt hij in subtiele tussenzinnetjes. Dus het is nooit: Angela de Jong is gek met haar mening X, maar altijd iets als: Angela de Jong, die voor de derde keer deze week naar het Mediapark was gereden, had weer eens een duidelijke mening over de ijdele mediamens. Die manier van communiceren vinden kenners leuk, maar de ironie is wel eens lastig te snappen. Het is immers een stijlmiddel waarvoor je altijd moet blijven relativeren. Die het genadeloos blootlegt als je er zelf en beetje in gaat geloven. Het is trouwens volkomen onschuldig, je zou zelfs kunnen zeggen dat de wereld er een beetje van opknapt als je niet echt en mening over knikkerende mannen in gele pakken hebt, maar dan moet je als lezer niet de fout maken om het sentiment van de schrijver over te nemen. Als hij vindt dat sommige artsen die rijmen op ‘Ommers’ iets te vaak aanschuiven in de media om dingetjes te vinden dan hoef je die mening niet over te nemen natuurlijk. Zelf lekker blijven denken, altijd het beste.

De schrijver vindt dingen van dingen
Als de schrijver van Mediacourant een team zou inhuren voor zijn verhalen dan zou het hem minimaal en jaar kosten om zijn manier van denken erin te krijgen. Het lijken immers op het eerste gezicht overgeschreven stukjes, maar ze vereisen wel een bepaald mensbeeld die vooral leeft bij de generatie vanaf een jaartje of 35. Laten we zeggen: Sander Schimmelpenninck snapt het misschien niet en Teun van de Keuken wel. Die laatste zei het wel aardig in zijn podcastje van afgelopen week. Zijn kinderen zijn nogal WOKE en het wil nog wel eens clashen als hij tv kijkt en iets op een niet zo WOKE-achtige manier lekker een beetje ‘sjeemt’. Dat je iets vindt van iemands uiterlijk of manier van praten op tv is voor ons heel normaal. Wij zien het medium tv als de perfecte aanleiding om en mening te vormen zonder noodzakelijkerwijs heel erg rekening te houden met de gevoelens van de mensen op het scherm. Daar bedoelen we verder niks mee.
Er is een reden dat deze generatie mensen wel eens kijkt naar Veronica Inside, De Luizenmoeder en luistert naar de podcasts van Joost & Xander en De Dick voor mekaar Podcast. Dat zijn geen tokkies, maar mensen die zijn opgegroeid met een vleugje ironie, kritisch vermogen en de kunst om jezelf en andere niet te serieus te nemen. Mensen die niet denken als Rutte zegt ‘over twee weken weer een persco ‘dat hij met nieuws gaat komen, maar die de analyse kennen van Joost & Xander dat het richting de verkiezingen helpt om in beeld te komen. Die opvoeding door babyboomers zorgt ervoor dat we allang vinden dat Zwarte Piet zijn hoogste tijd gehad heeft en we weten ook dat duurzaam moeten leven, maar we vinden het nog steeds leuk om niet alles wat we roepen drie keer te checken op zere tenen. Ja, wij vinden millennials soms een beetje aanstellers die opgroeiden in weelde, maar die overdrijven met hun zelfanalyse waaruit blijkt dat ze hel zielig zijn. Wij zijn de generatie van ‘niet zo zeiken, gewoon stukjes tikken’. Dat gevoel zit een beetje in Mediacourant en daardoor werkt het goed.

‘Hype van MC halen’
Wat tot slot bijzonder is aan MC, is dat elk stukje sowieso binnen drie minuten minimaal 300 views haalt omdat alle mediamensjes uit Hilversum en Amsterdam Zuid de hele dag aan het refreshen zijn om te checken of ze ‘er’ al op staan. Ze worden dan wel zogenaamd boos op twitter over de interpretatie van het krantenartikel, maar vinden het een eer om op die – lelijk vormgegeven site – te staan. Dat komt doordat mediamensen graag hun eigen briljante meninkjes over niets teruglezen. Als een BN’r een analyse maakt over het politieke effect van Arjen Lubach in Broadcast Magazine dan ziet alleen jouw buurman het die een slecht tv-format voor de NPO in elkaar sleutelt, maar als je in MC staat dan ben je iemand op de voetbalclub.               

Conclusie
Mediacourant is zó goed dat het geen haatreacties van de boze zolderkamermens nodig heeft om populair te blijven. Maker Bob weet precies voor wie hij schrijft, hoe hij een verhaal moet vertellen en beseft als geen ander dat je de feiten altijd moet voorzien van een vrolijk sausje zodat mensen een beetje van je gaan houden. Dus als ik Bob was zou ik snel een stukje schrijven met als kop: Gordon bedankt!