Wisseloord Studio’s als veilige haven voor de muziekindustrie

Bij de roem­ruch­te Wis­se­loord Stu­dio’s zijn ze een heel nieu­we weg in­ge­sla­gen. De stu­dio’s zijn kwa­li­ta­tief nog steeds we­reld­top. Niet voor niets kwa­men on­langs men­sen van de be­roem­de Ca­pi­tol Stu­dios (Los An­ge­les) in Hil­ver­sum kij­ken. Maar de kern van de ac­ti­vi­tei­ten ligt nu el­ders. “We wil­len dé ont­moe­tings­plaats wor­den voor ta­lent­vol­le mu­zi­kan­ten, ze hel­pen hun plaats te ver­o­ve­ren. We wil­len het vei­li­ge Zwit­ser­land van de mu­ziek­in­du­strie zijn, een neu­traal ‘hou­se of mu­sic”’, ver­telt ei­ge­naar Henk Bout (60).

Chief cre­a­ti­ve of­fi­cer Ma­lik Ber­ra­bah (38) pre­ci­seert: “Tus­sen de ta­len­ten en de in­du­strie in, dus aan de ene kant de la­bels en pro­du­cers, aan de an­de­re kant de mu­zi­kan­ten. Wis­se­loord als ont­moe­tings­plaats is het be­lang­rijk­ste, de stu­dio’s zijn een ’tool’, ge­reed­schap.”

In 1978 sticht­te pla­ten­maat­schap­pij Po­ly­gram de stu­dio’s aan de Cat­ha­ri­na van Re­nes­sel­aan. In­ter­na­ti­o­naal ver­wier­ven ze snel faam. Mick Jag­ger kwam er­heen, The Po­li­ce, Tina Tur­ner, wie ei­gen­lijk niet uit bin­nen- en bui­ten­land?

Sinds­dien is de mu­ziek­in­du­strie dras­tisch ver­an­derd. Bout schetst hoe die een enor­me klap heeft ge­had maar nu weer op­krab­belt. “In 1998 ging in ‘re­cor­ded mu­sic’ per jaar we­reld­wijd 16 mil­jard dol­lar om, rond 2014 lag het diep­te­punt bij 5 mil­jard, nu is het 7,6 mil­jard en ver­wacht wordt dat het groeit naar 41 mil­jard in 2030.” Ook de we­gen waar­langs mu­ziek het pu­bliek be­reikt, zijn sterk in be­we­ging. Bout haalt een re­cent rap­port aan van in­ves­te­rings­bank Gold­man Sachs. Daar­in staat dat strea­ming van mu­ziek nu gro­ter is dan down­lo­ads, cd’s en vi­nyl sa­men.

Taal van mu­zi­kan­ten
Te­gen die ach­ter­grond gooi­de Wis­se­loord het roer om. Draai­de het tot dan toe om de tech­niek en de ‘en­gi­neers’, an­der­half jaar ge­le­den werd de fo­cus ver­legd naar de mu­ziek en de mu­zi­kan­ten. Met het oog daar­op werd Ma­lik Ber­ra­bah aan­ge­trok­ken. De Frans­man met deels Al­ge­rijn­se wor­tels is ge­schoold aan con­ser­va­to­ria in Pa­rijs, Lon­den en Den Haag. “Ik spreek dus de taal van de mu­zi­kan­ten”, zegt hij. “Het men­se­lijk con­tact is be­lang­rij­ker dan de tech­niek.”

Veel cont­ac­ten heeft hij ge­legd op de plek­ken waar mu­zi­kaal ta­lent te vin­den is. “Bij alle Ne­der­land­se con­ser­va­to­ria, de Her­man Brood Aca­de­mie en tal van mu­ziek­cen­tra in het land.” Ook zit hij in het se­lec­tie­co­mité van de Pop­ron­de.

Al in 2012 was het plan deze weg in te slaan. Bout: “Het idee was: als de stu­dio zich­zelf een­maal be­taalt, be­gin­nen we een pro­duc­tie­maat­schap­pij voor jong ta­lent, want dat ge­beurt maar heel wei­nig. Sinds ze­ven maan­den schrij­ven we zwar­te cij­fers, maar dat heeft wel zes­tig maan­den ge­duurd, veel la­nger dan ge­dacht.” Als ge­we­zen ei­ge­naar van fa­ci­li­tair me­dia­be­drijf Uni­ted wa­ren Bouts zak­ken diep ge­noeg om het uit te zin­gen.

“Bij een stu­dio­be­zet­ting van 120 da­gen ligt het break even point, dus heb­ben we 240 da­gen per jaar over om mooie dingen te doen: jong ta­lent en com­mu­ni­ties voor dat ta­lent ont­wik­ke­len.” Ter il­lu­stra­tie wijst Bout op de Brit­se pro­gres­sie­ve rock­band Ma­ril­li­on, op­ge­richt in 1979. “Voor­al ge­liefd on­der ou­de­re wit­te man­nen”, grijnst hij, zelf wit­te man van 60. Re­cent huur­de de band een zaal in Heer­len. Dat ging als een lo­pend vuur­tje door de ach­ter­ban en de zaal was in een mum van tijd uit­ver­kocht. Een goed voor­beeld van hoe het kan wer­ken tus­sen mu­zi­kan­ten en hun ‘com­mu­ni­ty’.

Ont­wik­ke­ling van com­mu­ni­ties voor ta­lent be­gint, leg­gen Bout en Ber­ra­bah uit, met de vraag aan de mu­zi­kant of band: wie wil je zijn? Wat voor pro­fiel wil je heb­ben? Wat is je doel­groep? Bout: “Via so­ci­a­le me­dia bo­ren we dan doel­groe­pen aan. Op di­gi­ta­le plat­for­men zet­ten we con­tent: songs, maar ook in­ter­views. Het staat nog in de kin­der­schoe­nen, maar ver­geet niet dat Ne­der­land een van de meest ge­di­gi­ta­li­seer­de lan­den is. Dat biedt te­vens kan­sen voor da­ta­mi­ning, ken­nis ver­ga­ren over de ach­ter­ban van mu­zi­kan­ten.”

Ook werkt Wis­se­loord aan plat­for­men ‘rond mu­zi­ka­le gen­res, non-main­stream’. “Zo zijn we be­zig een we­reld­wijd blues­plat­form op te zet­ten voor vi­deo on de­mand”, al­dus Bout.

Lang­zaam pro­ces
Van be­lang is wel om re­a­lis­tisch te blij­ven. Ber­ra­bah: “Du­wen heeft geen zin, het moet or­ga­nisch groei­en, het is en lang­zaam pro­ces. Maar de mu­ziek­in­du­strie ziet in­mid­dels wel waar­mee we be­zig zijn.”

Bij de ta­len­t­ont­wik­ke­ling krijgt Wis­se­loord steun van ’een klei­ne groep za­ken­lie­den, vaak rijk ge­wor­den mu­zi­kan­ten die iets te­rug wil­len doen’. De bij­dra­gen van deze ‘Friends of Wis­se­loor­d’ wor­den in een fonds ge­stopt. Bout: “Meer vrien­den zijn wel­kom.”