Dat Powned-voorzitter Domique Weesie terecht is gekomen in de rol van beschermer van de journalistieke vrijheid, ziet er nogal potsierlijk uit, net als de wegen die hij deze week in de talkshows bewandelde om zijn gelijk te bevechten in een geschil met de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd. De omroep van Weesie maakte een documentaire over Ozempic, van oorsprong een diabetesmedicijn. In de Verenigde Staten wordt het door veel mensen gebruikt om af te vallen. Die hype is inmiddels ook overgeslagen naar Nederland met als gevolg dat het middel voor diabetespatiënten steeds moeilijker verkrijgbaar wordt.
Dominique heeft met veel misbaar besloten de documentaire voorlopig niet uit te zenden omdat -naar zijn zeggen- de inspectie heeft gedreigd met een boete van minimaal 150.000 euro. Het is namelijk verboden om reclame te maken voor een medicijn dat slechts op recept verkrijgbaar is. De inspectie spreekt overigens tegen dat er met ingrijpen is gedreigd. Presentator van het programma is Filemon Wesselink. Filemon zou Filemon niet zijn als hij niet als participerend journalist voor het oog van de camera de effectiviteit van Ozempic als afvalmiddel zou uitproberen. Spoiler alert: het middel werkt! Het participeren heeft geen toegevoegde journalistieke waarde, want je kunt het ook vragen aan mensen met ervaring. Participeren dient in dit geval slechts één doel: lekkere televisie maken.
Wat zijn de intenties?
Bij de zuivere intenties van Powned zouden dus vraagtekens gezet kunnen worden. De Powned-voorzitter zaaide eerder al twijfel over zijn morele inzichten toen hij motorbende Surrender uit omroepgeld (aanvankelijk ontkend, later toegegeven) betaalde om een televisie-portret te kunnen maken van president Henk Kuiper. Weesie stond toe dat Kuiper zelf de regie voerde over de inhoud en zo bepaalde wat de kijkers wel of niet voorgeschoteld kregen (zie blz 215 van het boek ‘Een schitterende slangenkuil’). De camera’s gingen uit op het moment dat die strafrechtelijke feiten konden registreren. Misdaadverslaggever John van den Heuvel van De Telegraaf noemde het NPO-programma een vorm van ‘misdaad marketing’.
Ook nu weer zitten er merkwaardige elementen in het optreden van Powned. Als de documentaire volgens journalistieke normen is gemaakt, hetgeen Weesie in zijn publieke optredens suggereert, dan wordt hierin een maatschappelijke wantoestand aan de kaak gesteld. Rechters in Nederland zijn royaal in het faciliteren van journalisten die hun werk goed doen. Het signaleren van maatschappelijk onvolkomenheden gaat vaak boven andere belangen, het is de vraag of een door de inspectie opgelegde boete aan journalisten die gewoon hun werk doen zou beklijven. Als de inspectie al gedreigd heeft moet dit waarschijnlijk als een loos gebaar worden beschouwd. Gelooft Weesie werkelijk in de journalistieke kwaliteit van zijn eigen werk dan had hij als een dappere man deze documentaire gewoon moeten uitzenden, zonder toestemming vooraf.
Waar is de luis in de pels gebleven?
Powned kwam ooit het bestel binnen als luis in de pels van de gevestigde belangen. De kwestie laat zien hoezeer de omroep van zijn oorspronkelijke opdracht is afgedreven door de middelpunt vliedende kracht die binnen het huidige omroepbestel alle omroepen naar het veilige midden drijft en zo ontmoedigend werkt voor wie risico’s neemt. Daarmee komt de publieke omroep steeds verder af te staan van het ideaalbeeld van een krachtige, onafhankelijke journalistieke organisatie. De omroep zou het lef moeten tonen om op eigen benen te staan. Ook controle op de inhoud vooraf, uitgeoefend door overheidsinstanties (Powned bood de Inspectie aan de documentaire vooraf te bekijken en goed te keuren) waar Weesie om vroeg, staat haaks op journalistiek gedrag. Goedbeschouwd toont zich in dit incident een gebrek aan moed om een onafhankelijke koers te varen, belangrijk manco in het huidige bestel dat daarmee verwordt tot een leeuw zonder tanden. Disclaimer: mijn pleidooi voor eigenzinnig gedrag, los van wat overheidsinstanties ervan vinden, geldt voor producten die aan journalistieke normen voldoen. Niet voor documentaires die het spektakel zoeken omwille van het spektakel.
TON VERLIND
Powned heeft BNNVARA links ingehaald inmiddels. Het rebelse rechtse is er wel helemaal af bij Powned. Vraag me af of GeenStijl hier nog onderdeel van is eigenlijk, of hebben die ook afstand genomen van de omroep.
Geenstijl is nooit onderdeel geweest van Powned. Net zoals Telegraaf geen onderdeel is van WNL. Mag qua mediawet ook helemaal niet.
Heette die brommerclub nou Surrender, of No Surrender? Klein verschil.
Powned had de moed kunnen hebben om het gewraakte programma uit te zenden en dan later een boete aanvechten bij de rechter, maar die ze volgens de geneesmiddelenwet onherroepelijk zouden verliezen. Niet doordat ze de illegale handel van Ozampic aan de kaak stellen, maar omdat er ook sprake is van positieve beïnvloeding als medicijn voor diabetici, en dat mag nadrukkelijk niet. Dat wist Powned niet en een dag voor uitzending werden ze onder druk gezet.
Ik hoorde Weesie alleen op de radio en hij verwacht dat op termijn de reportage alsnog kan worden uitgezonden. Ook dat zal een reden zijn om nu te zwichten voor een hoge boete.
Maar de regel van geen medicijnen in de media is natuurlijk wel goed met een invloedrijke en rijke farmaceutische industrie. Als die de commerciëlen in hun handen krijgen is het eind zoek. Geen uitzonderingen, maar nu kan nog naar de geest worden gekeken en minder naar de letter vanwege het grote maatschappelijke probleem van het afslankmiddel. Beter is een levensstijl aanpassen. Te allen tijde.
Iedereen hier gaat voobij aan het feit dat als je diabetes hebt je soms het medicijn moelijk krijgt omdat al die juppen willen afvallen. Daar schrijft niemand over.
Niemand klopt niet. bas@yahoo.com schrijft er over…
Zou handig zijn geweest als er een jurist had meegekeken bij de productie.Specifiek omtrent reclame/promoten van medicijnen is strenge regelgeving en handhaving van de overheid. ‘Menig ‘Journaluis’ gaan er te gemakkelijk vanuit dat dingen zomaar moeten kunnen of zo zijn, omdat zij dat ‘logisch of normaal’ vinden vanuit hun eige, vaak beperkte kij op dingen. Helaas..
De omroep heeft absoluut geen gebrek aan lef, zoals in december is gebleken uit de opnames van het Sunneklaasfeest op Ameland. Opnameploeg werd niet door politie beschermd, toch gingen ze filmen. Opmerkelijk trouwens dat Ton Verlind steeds Powned schrijft, terwijl het PowNed is.
Wat doet Filemon bij PowNed? Was wel aardig wat hij deed ooit bij ooit bij BNN zat maar veel talent zat en zit er niet in. Moet koste wat het kost maar op die buis blijven. Het maakt hem niet uit waar. Van de nieuwkomers bij PowNed past hij er nog het meest bij de omroep. Winston Gerstanovisch, Irene Moors en Dolf Janssen zijn sinds kort ook bij PowNed te horen (op Radio 2) en te zien. Deze 3 hebben helemaal niets bij PowNed te zoeken. Heel veel leden zouden toch de het afgelopen jaar hun lidmaatschap hebben opgezegd lijkt me.
De hele npo toon gebrek aan lef. Wijzen dat andere landen niet democratisch zijn en dat dagelijks pushen. Waarom kraakt de npo niet dagelijks het ondemocratisch instituut het koningshuis niet af?
Het ondemocratisch instituut dat Oltmans en Zuiderwijn hebben kalt gesteld. Maar ja wiens bubbel men eet wiens bubbel men spreekt.
Ik las datcer een vervolg serie op de Joodse raad gemaakt was. Die werd door de npo afgekeurd door de BPO omdat er teveel hoofdrolspelers zouden zijn en dus te moeilijk te begrijpen voor kijkers.
Dat vond ik heel vreemd. Want de makers waren de zelfde als die van de Joodse raad. Die serie is lovend ontvangen.
Punt 2… gaat je als npo je dan echt om de inhoud bekommeren. Is dat hun taak?
Het is anders als de documentaire van Powned maar ik vind dit net zo raar.
De npo die beweerd: O die serie snappen mensen niet. Afgekeurd!
Zo krijg je dat mensen het instituut NPO niet begrijpen.
Ps. Ik ben niet Claudia de Breij.
😉
En excuus voor de taalfouten. 🫣